Opa
Vroeger zat ik uren op de stoel bij opa
Hij vertelde me dan altijd een verhaal
Of we gingen samen naar de golven kijken
En de mensen kenden opa allemaal
Ja ik weet nog hoe we konden blijven lachen
Om een hondje dat daar speelde op het strand
En dat zomaar naar de golven ging staan blaffen
Of wou vechten met een weggewaaide krant
En zo liepen we vaak zonder wat te zeggen lange einden heel gezellig hand in hand
en dan keek ik om en zag mijn kleine voeten naast mijn opa's grote stappen in het zand
Maar nu loop ik in mijn eentje want m'n opa loopt niet mee
En ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee
Ik zie nog m'n opa liggen als een stille witte pop
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op
Maar nu loop ik in mijn eentje want m'n opa loopt niet mee
En ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee
Ik zie nog m'n opa liggen als een stille witte pop
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op
Duizend vogels woelden over opa's stappen
't zijn alleen mijn eigen voeten die daar staan
Maar ik ken nog zijn verhalen en zijn grappen
en ik weet nog wat ik met hem heb gedaan
En zo is opa toch een beetje blijven leven want herinneringen raak je nooit meer kwijt
En hij heeft me zoveel goede raad gegeven dus hij blijft gewoon mijn opa voor altijd.
En zo liepen we vaak zonder veel te zeggen lange einden heel gezellig hand in hand
en dan keek ik om en zag mijn kleine voeten naast mijn opa's grote stappen in het zand
Maar nu loop ik in m'n eentje want m'n opa loopt niet mee
En ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop
Opa sloot voorgoed z'n ogen en hij slaat ze nooit meer op
Maar nu loop ik in m'n eentje want m'n opa loopt niet mee
En ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee
Ik zie nog m'n opa liggen als een stille witte pop
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op
Autor(es): H. Kooreneef
