Verstild in steen

Stef Bos

Het hart was koud,
Het woord was stil.
De wind stak op,
De regen viel.
De lucht was grijs,
Het vuur verdween.
Ik zag jou naam verstild in steen.
De hemel leek
Zo ver van mij.
De grijze grond was zo dichtbij
Ik was nog nooit zo klein geweest.
Ik zag jou naam verstild in steen.
Opeens een stem
Van binnen uit.
Een stille schreeuw, een zacht geluid.
Mijn hart stond op, de angst verdween.
Ik zag jou naam verstild in steen.
Ik liet jou los, ik liet jou gaan.
Ik zal talloos, wat geweest is blijft bestaan
Ik zag het licht, ik vond de rust
Ik zag de ruit, zag de wolken in de lucht.
Mijn hart stond op, de angst verdween.
Zag jou in alles om mij heen.
Mijn hart stond op, de angst verdween.
Zag jou in alles, in alles om mij heen.