Vrouw Begeerdink
Vrouw Begeerdink 'k mot ow zeggen dat 't zo neet langer kan
Ik wet kwelleke wat normaal is en ik driet op wat moraal is
Maor hier kump toch elend van
Vrouw Begeerdink owwe rokskes laot te volle beenvleis bloot
Alle mansleu in de straote kunt 't gunzen jo neet laoten
Heel 't darp kump zo in nood
Ow verschiening, vrouw Begeerdink, dut 't burgerdom gin
good
De pastoor en de notaris, zelfs de plietsiecommissaris
kriegt de jacht weer in 't blood
Vrouw Begeerdink waes toch wiezer, owwe bluuskes bunt
te vol
Kots vlaog Bennard van Ter Stegge zomaor in een
deurnenhegge
Too'te ow es nao zeen wol
Doot de kneupkes hoger dichte, trek een vest der aoverheer
Den armen Bennard kreeg ok bratsen, too'te van de
fietse klatsen
En zien vrouw wil 'm neet meer
Nae de vrouwleu bunt jao raozend, al 't mansvolk is van
slag
Wil zich noo een hundjen kopen en daormet dan rundjes lopen
Tot vaak late in de nacht
Heel onschuldeg loopt dee baeskes met eurn Fikkie aover
straot
Laot den hond de lange liene, loert en gloept, zee wilt
wat zene
Leefst in meer ontblote staot
Vrouw Begeerdink, ow gardienen bunt te dunne en te smal
Wa'k neet zee kan'k wal verzinnen, gelp en zwelmeg warm
daorbinnen
Mag ik der inne bi-j geval
Laot de andern maor buten, laot blos mi-j der efkes in
'k Belaof ow da'k mi-j zal benemmen, mienen hartstocht
af zal remmen
'k Bun in alles ow naor 't zin
Laot mi-j slaopen in ow armen, laot mi-j dreumen van
een land
Waor gin spraoke van moraal is en neet vaststeet wat
normaal
Vrouw Begeerdink, astebleef, nem mi-j an den hand
