Fueu Y Solombres
Viaxamos ente solombres
a un mundiu desconocíu.
Abandonamos daquelles coses
que sólo facíen ruíu
y nun mos dexaben escuchar.
Perdimos el mieu a caminar.
Seducíos por lleendes que falaben
d'alcontrar un cielu onde brillar
rompimos les coordenaes de los mapes
p'algamar la nuesa llibertá.
Si'l fueu nun s'apaga
el viaxe nunca va acabar.
Volver a entamar,
nun deprenderás
a rindite persiguiendo nel mundiu'l llugar
onde puedas ser,
onde puedas ver
una salida que t'amose otra oportunidá
de vivir sin correr,
de contar hasta diez
cuando l'agua tope'l techu y t'entame afogar.
Agora ves que tas
dispuestu a españar
y qu'avances cola fuercia d'un potente furacán.
