Wilma Loulé
Cai la mañana nel mercáu,
el sol, al sudu,la pena y un cantar
que vien del otru llau de la mar.
La hora encesa y una sale calor,
la radio sintonizando:
Sodade, sodade...
Esa muyer ve la vida pasar
cola mirada sonce y desgana,
siéntese abandonada.
Vive nun sitiu qu'enxamás
podrá llamar casa.
Sodada, sodade...
Sabe que mas alló de la mar,
hai una tierra onde naide la espera,
unos recuerdos qu'inda golpeen.
Nun queden llarimes que derramar,
polo que nun foi, polo que perdió.
Da San Tomé al mercáu,
del mercáu a San Tomé.
Qué dura la vida.
Qué grande la pena.
De San Tomé al mercéu,
del mercáu a San Tomé.
Sodade, sodade...
Wilma muerre de pena.
Wilma muerra de fríu.
Wilma muerre de fame.
Wilma tira p'alantre.
