Himno Galego
¿Qué din os rumorosos
na costa verdecente
ao raio transparente
do prácido luar?
¿Qué din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?
Do teu verdor cinguido
e de benignos astros
confin dos verdes castros
e valeroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria ao rudo encono
desperta do teu sono
fogar de Breogán.
Os bos e xeneros
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
ao noso rouco son,
máis só os ignorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros,
non nos entenden, non.
Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán,
pois, donde quere, xigante
a nosa voz pregoa
a rendezón da boa
nazón de Breogán.
