Sempre Ceibes
Terra negra ben labrada, campos cheos con valor
Casas vellas ben lonxanas, xente preto da calor
Nesta casa a pedra é fría, e a calor vén da lareira
Atentas caras alumean unha vella e un candil.
Sempre ceibes, sempre ceibes, na nosa terra sempre ceibes!!!!
Sen cacique que lle diga a xente como teñen que vivir!
Sempre ceibes, sempre ceibes, na nosa terra sempre ceibes!!!!
E alén das montañas onde soio chega o sol
Onde os berros da xente non tiñan ningún valor
Onde mandaba o cacique que sobre moitos mandou
Mais agora manda o pobo que está cheo de ilusión.
