Astarljod
Hvernig gátu hunangsgylltar hlíðar
og bjargvættar bláminn í björgunum
skyndilega skotist á brott.
Skelfingar skugginn er kuldalegur,
vorið var vonbrigði
og sumarið þrældómur vetrarins.
Ég er volandi vændiskona,
veggja sem hindra mínar
gleðinnar glæstu framtíðar drauma.
Ég man þegar ég speglaðist
í gullslegnu vatni
og sá þá sjálfa mig brosa.
Svanurinn sem kenndi mér
forðum að fljúga
er nú farinn, floginn á brott.
Og ég sit hérna eftir,
alveg vængjalaus
og velti því fyrir mér
hvort ég fái nokkurntíman aftur að fljúga.
Ég festi mig við arfa í garðinum.
Hjartað er við það að springa.
Skelfingar skjálfti í líkama mínum
ríkir og reiðin er óflýjanleg.
Líkami minn er ólgusjór
og ég vona að þið drukknið öll með mér
Hjartsláttur minn er óreglu öldugangur
og lungun mín fyllast af vatni.
Ég vona að þú farir til helvítis, ástin mín,
svo ég fái kannski að hitta þig aftur.
Autor(es): LAUFEY SOFFIA THORSDOTTIR, MARGRET ROSA DORU-HARRYSDOTTIR, SOLVEIG MATTHILDUR KRISTJANSDOTTIR
