María José Hernández

Pregaria


Imprimir canciónEnviar corrección de la canciónEnviar canción nuevafacebooktwitterwhatsapp

Árbol que nunca rechitas
puya os camals ent'o cielo
fe que redame glarimas
sobre ista tierra crebada.

Viento que chelas as almas
y prenes os corazons
trena con yo una danza
plena de viellas cancions.

Quí podese, quí podese
estar alba sembrada de sols
maitinada incandescent
letanía de colors
cierzo que arrambla as penas
ixes que fan niedo en tu,
quí podese, quí podese
estar pluya queda d'abril.

Mont que aguardas altero
a que te chele a nueit
viste a tuca d'espiellos
pa que o sol se regale.

Alba que nunca amaneixe
uambra que l'amaga tot
da-me un atro día
pleno de luz y colors.

Quí podese, quí podese
estar nueit cuallada d'estrelas
atardeixer en o campo
luna plena entre boiras
augua que aprende a vida
fuego que mulla l'amor
quí fuese a primavera
d'as almendreras en flor.


Autor(es): María José Hernández

Canciones más vistas de