Boję się w nocy szeptu ścian
Boję się w nocy szeptu ścian
Szczerości z lustrem sam na sam
Gdy myśli krążą tam, gdzie chcą
Gdy jeszcze Tobą pachnie dom
Boję się niedomkniętych drzwi
Dotyku ust, koloru krwi
Słów, co nie znaczą tak lub nie
I siebie siebie boję się
Boję się strachu, co w nas tkwi
Z dzieciństwa snu, bo wciąż się śni
Chwil, w których czuje się jak widz
Patrzę i nie rozumiem nic
Klucza do cudzych w oknie krat
Świata z napisem Oto świat
Ciszy tłukącej się po dnie
I siebie siebie boję się.
I nawet jeśli wiem jak jest
Używam gestu, bo to gest
W podłogę wbijam cienia ślad
Jak dziecko składam domek z kart
Boję się strachu, co w nas tkwi
Z dzieciństwa snu, bo wciąż się śni
Chwil, w których czuje się jak widz
Patrzę i nie rozumiem nic
Nie wiem, kim jestem, a kim nie
To moja przestrzeń, tutaj tkwię
Bo mimo lat i mimo zmian
Boje się w nocy szeptu ścian.
