Gdy poeta odchodzi
Gdy poeta umiera cały świat się dziwi
A ci których poezją swoją uszczęśliwił
Wierzą że się odnajdzie i w takim wymiarze
Co nie mieści się w sferze ludzkich wyobrażeń
Ci dotknięci przez talent jego się jednoczą
Gdy poeta się nagle wymknie naszym oczom
Co to po to miał ciało by odnaleźć duszę
By przemierzał nią piękno nad polami wzruszeń
Co to po to miał ciało by odnaleźć duszę
By przemierzał nią piękno nad polami wzruszeń
Gdy poeta odchodzi nam zostawia wiano
Które nadal się modli nad naszą odmianą
Nie da Bogu swej śmierci na ofiarowanie
Lecz poezji kapłaństwo i życia różaniec
Nie da Bogu swej śmierci na ofiarowanie
Lecz poezji kapłaństwo i życia różaniec
