Geen Uitzicht
Ik ken dit uitzicht uit mijn raam, de bomen,
de straat met al die huizen aan weerszij.
Ik ken de meeste mensen die er wonen,
vaag zeg ik ze gedag en zij groeten mij.
Dit uitzicht door dit raam in deze kamer,
de boeken langs de muur, het schilderij
waar jij niet dol op was, de bank, de tafel
het staat en hangt er nog steeds net zo bij.
Alles is hetzelfde,
hetzelfde verhaal.
Nagenoeg hetzelfde
maar net niet helemaal,
net niet helemaal.
Ik probeer te kijken met dezelfde ogen
maar alles staart me stom en zinloos aan
alsof glans en gloed voorgoed vervlogen,
de ziel uit alles is weggegaan.
Alles is hetzelfde
haast hetzelfde lied.
Alleen was jij er toen wel
en nu ben jij er niet.
Iedereen lijkt nog steeds hetzelfde te doen,
toch is het anders, heel anders dan toen:
alles lijkt nog bij het oude te zijn
maar nu doet het pijn, nu doet het pijn,
Alles is hetzelfde,
hetzelfde verhaal.
Nagenoeg hetzelfde
maar net niet helemaal,
Alles is hetzelfde,
haast hetzelfde lied,
Alleen was jij er toen wel
en nu ben jij er niet.
