Het venster
Waarom sta je weer bij het venster, gevangen in schoonheid en trots
De nacht heeft je hart weer verpletterd, de glans in je ogen verstopt
Verloren in lokkende geuren, gewikkeld in vodden van spijt
Of zoekend en zeeziek op golven, verdronken in zeeën van tijd
Oh prachtig lief, onrustig lief
Oh kluwen van lichaam en ziel
Oh schat van hemel, aarde en hel
Je nederlaag is bitter zoet, ik ken ze zo goed
Loop weg van dat eeuwige venster
Er is nog plaats op de maan, de stad licht nu op in de verte
De torens, je ziet ze toch staan.
En leg je niet neer bij je klachten
En laat niemand wachten op jou
Maar duik in je tranen en spring er weer uit
En weet dat ik echt van je hou
Oh prachtig lief, onrustig lief
Oh kluwen van lichaam en ziel
Oh schat van hemel, aarde en hel
Je nederlaag is bitter zoet, ik ken ze zo goed
Dus stap nu maar weg van dat venster
En leg dan je roos op het vuur
Ze zon zal je kamer verwarmen
Zelf nu op dit nachtelijk uur, want de zegen laat niet op zich wachten
Voor al wie de zegen begrijpt
De beloning voor eenzame nachten
Onthult zich voor wie er naar grijpt
Oh prachtig lief, onrustig lief
Oh kluwen van lichaam en ziel
Oh schat van hemel, aarde en hel
Je nederlaag is bitter zoet, ik ken ze zo goed
