Meisje bij het spoor
We waren, amper veertien.
En altijd, bij elkaar.
Woonden langs de spoorlijn.
Ik was, verliefd op haar.
Maar toen m'n vader, dood ging.
Zijn wij daar, weg gegaan.
Ik ben toen net als vader.
Een beetje dood gegaan !
Vaak denk ik terug, aan het oude spoor.
Waar ik m'n hart, aan het meisje verloor.
De style trap, naar het stille perron.
Die eerste kus, in die lege wagon.
Ze was zo mooi, met haar goudblond haar.
Liep op de rails, kende geen gevaar.
Zie ik een trein, denk ik al door.
Aan het meisje, bij het spoor.
Ik moet er vaak aan denken,
hoe het zou zijn geweest.
Waren we gebleven.
Had vader nog geleefd.
Ik kreeg een nieuwe vader.
Maar dat ging niet zo best.
Ik kreeg meer slaag dan vreten !
Hij heeft mijn jeugd verpest.
Vaak denk ik terug, aan dat oude spoor.
Waar ik mijn hart, aan het meisje verloor.
Die style trap, naar het stille perron.
Die eerste kus, in die lege wagon.
Ze was zo mooi, met haar goudblond haar.
Liep op de rails, kende geen gevaar.
Zie ik een trein, denk ik al door.
Aan het meisje, bij het spoor.
Zie ik een trein, denk ik al door.
Aan het meisje, bij het spoor.
(de style trap, naar het stille perron)
(de eerste kus, in die lege wagon)
Ze was zo mooi, met haar goudblond haar.
Liep op de rails, kende geen gevaar.
Zie ik een trein, denk ik al door.
Aan het meisje, bij het spoor.
(O wha wha wha)
(Die style trap, naar het stille perron)
(De eerste kus, in die lege wagon)
