Om De Kromming Van De Stroom
Dat maakt rivieren zo wonder mooi,
je stapt nooit in dezelfde rivier,
het water blijft veranderen,
blijft stromen.
De mens zoekt liever de veiligheid,
betaalt de prijs blijft hier,
maar wat zou een mens nog tegen kunnen komen?
Om de kromming van de stroom,
kijk eens om de kromming van de stroom.
Waar zoek ik naar?
Om de kromming van de stroom,
nog een keer vaar
ik de bocht voorbij,
wat wacht er daar
achter steeds een nieuwe boom,
om de kromming van de stroom,
op mij?
Wat wacht op mij?
Voorbij de bomen,
langs het bos
en na die bocht een nieuwe bocht,
zo dwarelen en dwalen mijn gedachten.
En een man die hoge muren bouwt,
weerhoudt mij van mijn tocht,
maar wat zou er voor 'n wereld op me wachten
Om de kromming van de stroom,
om de kromming van de stroom,
waar zoek ik naar?
Om de kromming van de stroom,
ik droom en vaar,
zo de zee voorbij,
steeds verder daar,
houdt geen teugel mij in toom,
om de kromming van de stroom,
om de kromming van de strooom.
Kies ik voor het kalm verloop?
't Rustig ritme van de trom?
Trouw ik straks met cocowön,
is dat het einde van de droom?
Waar dromengeest laat je mij belanden?
Om de kromming van de stroom
