Ongekust
Ik zie het meisje van mijn dromen
eenzaam lopen over straat
Ze heeft de korte weg genomen
ik tel de passen die ze maakt
Ze zal lopen naar een bankje aan het water in het park
Waar ze zal staren in de verte
waar ze wacht op ene Mark
Ene Mark, aah...
Ene Mark, aah...
Maar ene Mark die zal niet komen
Hij is een lul en stinkt naar bier
Hij pakt de meisjes die nog dromen
en breekt hun hart voor zijn plezier
en ze zal zitten op het bankje wachtend op een dooie mus
mooie tranen in haar ogen, mooie lippen ongekust
ongekust, aah...
ongekust, aah...
En ik ben heel toevallig onderweg naar het station
en de wind waait door mijn haren
zie me lopen door de zon
Ze ziet me lopen op sandalen
dat is al een goed begin
En mijn hondenogen stralen
daarvan krijgen meisjes zin
Zo veel zin, aah...
Zo veel zin, aah...
Zo veel zin, aah...
Zo veel zin, aah...
Ik zie haar ogen zijn betoverd
Ik word week van haar verdriet
en dan moeten mannen troosten
zonder passie kan dat niet
En dat dat nu gaat komen dat is wel een beetje raar
en ook wat snel zo met een vreemde
en dat ik het openbaar
openbaar, aah...
openbaar, aah...
openbaar, aah...
openbaar, aah...
En ineens is alles anders
zoekend kijk ik om me heen
natte plekken in mijn laken
wat ben ik toch, wat ben ik toch alleen, aah...
Zo alleen, aah...
Zo alleen, aah...
Zo alleen, aah...
Zo alleen, aah...
Zo alleen, aah...
