Vazgeçme
Karaladım süslü laflarımı
Yakışmadı bu kez ses tonuma
Aklım giriyorken çıkmaza dilim gönlümü çalan bir enstrüman
Dürüst ol gitme insanın hep huyuna, bırak yapsın kafa gömecekse kuma
Herşey bitince tiryakisi olsan da geriye kalır sade duman
Başlarım kaderin adaletine, sana batan dikenden kaktüse ne?
Acımıyor da emeğine hiç kimse, düzen bu çalışıyor hep düzene
Yine de gönül der o yapmamıştır, en azından öyle düşünmemiştir
Böyle baş aktörü olmam gereken olayların oluyorum maktülü ben
En acı tecrübe öğrenmek acımamayı
Kaçamak sevsen de kaçı seni sever, kaçı parayı
Gönlü de sevgiden kaçıramayız
Yine de ömrüne etkisi bu (bu)
Dön arkana keşkeni duy (duy)
Tüm yaralanır hissizleşir kabuk bağlamaktan hissizlik en kötü huy
Kölçülüyor, cebindeki parayla
Ve akıl ne yaştadır, ne başta her şey onda
Hayatın zırvaları bir gün olur geçer ama
Düşün öğrenme düştüğünde yalnız kaldığında
Aaah, hatalarım
Yıkılır tıkar ömrümü yollarımı
Yine de, vazgeçme
Sen aç gönlünü kollarını, kollarını, kollarını
Karakter ölçülüyor, cebindeki parayla
Ve akıl ne yaştadır, ne başta her şey onda
Hayatın zırvaları bir gün olur geçer ama
Düşün öğrenme düştüğünde yalnız kaldığında
Aaah, hatalarım
Yıkılır tıkar ömrümü yollarımı
Yine de, vazgeçme
Sen aç gönlünü kollarını, kollarını, kollarını
Autor(es): Toprak Kardesler
