Yokluğun Kalmış
Yokluğun kalmış
Yalnız evimde
Kedilerin bekliyor
Büyüttüğün çiçeklerle
Gülüşün sinmiş
Geçen zamana
Yaşıyorum öylece
Bıraktığın anılarla
Gel artık sevgilim, özledim seni
Sensiz bu şehir, terk edilmiş gibi
Ah sevgilim nefesim oldun
Sen yokken ben ruhsuz bir insan oldum
Ah sevgilim nefesim oldun
Sen yokken ben ruhsuz bir insan oldum
Duydum insanların
Acımasız sözlerini
Gördüm her birinin
Dibe sürüklenişini
Sevgin doğurdu
Tüm güzellikleri
Merhametli yüzünde
Unuttum ben geçmişi
Gel artık sevgilim, özledim seni
Sensiz bu şehir, terk edilmiş gibi
Ah sevgilim nefesim oldun
Sen yokken ben ruhsuz bir insan oldum
Ah sevgilim nefesim oldun
Sen yokken ben ruhsuz bir insan oldum
