Als de dood weer naar ons lacht
Franken komt in opstand, ontwaakt in razernij.
Vergiftigd is de vriendschap, verraden door het Rijk.
Op de krachten van het zwaardgeslacht,
verbleken zij in angst als de dood weer naar ons lacht.
En laat het water ons begeleiden in ons Broederschap.
Friezen sluit u bij ons aan, als u t de romeinse hof veracht.
De schilden worden wazig, als de wond in tweeën splijt.
Eenieder hangt naar voren, verant voor ons beleid.
Op de zonen van ons bloedgeslacht,
Hun harten zullen bezwijken als de dood weer naar ons lacht.
Wodan sta mij bij en geef mij kracht,
gun mij nu de kracht waar ik zo lang op heb gewacht.
Met zonen zal ik sterven, in het heetst van de strijd.
Nu ken ik geen genade, het is de haat die mij drijft.
Op de klanken van het zwaardgeslag,
verbleek nu niet in angst als de dood weer naar ons lacht.
En laat de haat ons begeleiden in ons broederschap.
Friezen sluit u bij ons aan als u 't romeinse hof veracht.
Te paard draaf ik naar voren, met mijn blik op de vijand gericht.
Mijn strijdkreet laat ik horen, het is de adem die nu zwicht.
Het bloed kleeft aan mijn handen, het is de waanzin die mij drijft.
Rondom zie 'k alles branden, doden drijven in de Rijn.
Het vuil zit in mijn wonden, ik heb amper nog de kracht.
De tijd is nu gekomen, dat de dood weer naar ons lacht.
Autor(es): Heidevolk
