De Avond
Nu hoef je nooit je jas meer aan te trekken
en te hopen dat je licht het doet.
Laat het nu maar waaien buiten,
stormen in het donker,
nu maar razen in het donker
want binnen is het licht en warm en goed.
Hand in hand naar buiten kijken
waar de regen stroomt.
Ik zie het vuur van hoop en twijfel in je ogen
en ik weet waarvan je droomt.
En je kunt niets zeker weten
en alles gaat voorbij.
Maar ik geloof, ik geloof, ik geloof,
ik geloof, ik geloof in jou en mij.
En als je 's morgens opstaat
ben ik bij je
en misschien heb ik al thee gezet.
En als de zon schijnt buiten
gaan we lopen door de duinen
en als het regent gaan we terug in bed.
Heel erg langzaam wakker worden,
we liggen rug aan rug.
Ik zie de zon door de gordijnen en ik weet:
dit ogenblik komt nooit terug.
En je kunt niets zeker weten...
Ik doe de lichten uit
en de kamer wordt nu donker,
een straatlantaarn buiten geeft wat licht.
En de dingen in de kamer
worden vrienden die gaan slapen,
de stoelen staan te wachten op het ontbijt.
En morgen word ik wakker
met de geur van brood en koffie
en de glans van het vroege zonlicht in jouw haar.
En de dingen in de kamer,
ik zeg ze welterusten,
vanavond gaan we slapen
en verder zien we wel.
Maar de dingen in de kamer
zouden levenloze dingen zijn zonder jou.
En je kunt niets zeker weten...
En je kunt niets zeker weten...
