De Jostiband
Dat softe gedoe, die sentimentalitei...
De Jostiband! Nog zoiets!
Luister mensen, ik hou van MUZIEK, daar gaat het niet om, laat daar geen misverstand over bestaan! Maar ik hou van mooie muziek, met gevoel gespeeld door musici die hun instrument meester zijn EN bereid zijn daar MOEITE voor te doen! DAAAR hou ik van.
Muziek troost mij, als ik het moeilijk heb.
En ik had het moeilijk die dag, ik weet het nog heel goed; ik loop door de stad, ik zie een poster hangen: Jostiband. Ik wist niet wat het was, maar ik dacht: Band! Muziek! Was ik aan toe! Ik was toe om getroost te worden door MOOIE muziek.
Ik ga daar heen..! Ik betaal verdomme nog geld voor een kaartje..! Ik zit daar in die zaal...Dat TUIG begint ten spelen...KUTMUZIEK!
Ongeinspireerde BAGGER! Dat had NIETS met muziek maken te maken! Muziek maken doe je met je hart, en dat is niet met je tong uit je bek, kwijlend op een xylofoon staan te hengsten, muaaah muaaah muaaah!
Je zal een componist zijn, weet je wel, gezwoegd hebben op een mooie melodie...en dan gaan die MAFKETELS! WANT DAT ZIJN HET!
Die maken het KAPOT! en waarom? waarom? omdat ze lui zijn!
Te lui om te repeteren, wat elke muzikant doet, mar nee hoor: ik ben een mongool! alles wat ik doe is toch wel leuk!
Ja, met zo'n instelling blijf je Zwakzinnig! vind je het gek?!
En zo gek zijn ze niet hoor, oooh nee! nee nee, want de hele dag is het van muaaah muaaah muaaah, en dan is de laatste verzorger weg, en dan tegen mekaar:'Zeg, ik heb die gozer helemaal ondergekwijld!' Dat is wat er gebeurd!!
