De zwembadpas

Boudewijn De Groot

Hij zat altijd op het pleintje bij ons voor de deur,
met zijn veel te harde stem en zijn penetrante geur
en maar protesteren tegen dit redeloos bestaan
en dat als wij achter de ramen
niet snel tot inkeer kwamen de wereld zou vergaan.

De kinderen speelden door ze waren zijn geschreeuw gewoon
en wie hem wilde redden kon rekenen op zijn hoon
ik voelde medelijden met die moedeloze man
toen ik op een winterdag
die zwerver zitten zag
was het eerste wat ik dacht:
die ken ik ergens van.

Hij was een oude junkie al heel lang aan de dope
vol mooie levensdromen als hij langs de gevels sloop
uit een jongensboek gelopen en maatschappelijk ontspoord
als hij op zoek was naar een dealer
zat de duivel op zijn hielen tot hij had gescoord.
Eens liep hij de stad uit hunkerend naar een nieuw bestaan
hij dacht: als ik het anders wil dan moet ik hier vandaan
maar bij de brug gekomen zag hij de horizon
aan de lege overkant
aan het einde van het land
en door heimwee overmand
keerde hij weer om.

ref:
In de zwembadpas:
de benen nauwelijks zichtbaar
onder een lange regenjas,
ietsje door de knieën
als zonder latten skiën,
zo was de zwembadpas.

Kees heette onze zwerver,
hij had een groot verdriet:
Rosita was zijn liefde
maar die moest hem niet.
Ik kende hem van vroeger
wij zaten in dezelfde klas.
toen was hij al een buitenbeentje:
hij liep meestal in z'n eentje
in de zwembadpas.

We hebben hem begraven
op een warme dag in mei.
Er was geen mens in tranen
en er was niemand die iets zei.
Omdat ik wil bewaren
hoe Kees als jongen was
loop ik als het effe gaat
en ik niemand zie op straat
als ik 's nachts de hond uitlaat
in de zwembadpas.

ref.

Ik loop als enige op straat
een beetje uit de maat
Niet in het gareel of in de rij
iets door de knieën net als hij

ref. 2x