Het eiland in de verte
Het eiland in de verte
waar ik zo menig keer
ten anker ben gekomen,
beschut voor de woedende zee,
Ik zie de hoge duinen,
het vuur daarboven uit,
ik weet daar is de haven,
de luwte van de ree.
Ik weet ik kan niet anders,
de reis gaat eens voorbij
maar alles wordt zo donker
wat helder was voor mij.
Toch lijkt het uren later
of ik de stormwind door
nog steeds verwaaide stemmen
van vroeger eiland hoor.
Het eiland in de verte
waar ik beschut tegen de wind -
kom hier kom in mijn armen -
een veilige haven vind.
Maar het een kan niet anders
ik heb de stem gehoord
o nee ik kan niet anders
de steven naar de noord.
Ik ga waar de storm de gronden
in witte waanzin slaat
ik kan niet anders - verder -
het gaat zoals het gaat.
Het eiland in de verte
waar ik zo menig keer
ten anker ben gekomen
ik kom er nimmermeer.
Autor(es): Boudewijn de Groot / Lennaert H. Nijgh
