Ez naiz damutzen

Joseba Gotzon

Aspaldian utzi nion amets egiteari esnatuta
horregatik erosi nituen bota batzuk “todo terreno”
eta tristurak deitzen nauenean
txiri egiten dut ahal bezala
ez badu preziorik bizitzak
alokatzen dugu ahal dugun bezala.

Kale bustietan zehar isladatzen da nire silueta
pixkat nekatuta baina inoiz errendituta
kaleak zabalak badira ere ez dakusat irtenbiderik
gezurrez beteriko hiri madarikatu honetatik

Esperantza kaleko bederatzi zenbakian
lehioan ikusten zaitut belarrietaraino “plata”z beteta
eta ni ITTetara noa nire katxet bila
denetarik egiten badakidala
josi ezik, oh la la!.

Mila ate jo, mila promesa entzun
ez dut nahi arrunta izan
baina me cago en ellas
bakarrik lan bat nahi dut eta diru apur bat
ta itsusi guztiekin solidario izatea