Geen carnaval
Ik herkende hem van heel erg lang geleden,
hij begon meteen te zeuren over toen.
Zo'n gesprek is met een glimlach te vermijden,
een masker dat niets terugzegt,
en toch beleefd blijft doen.
Maar opeens dacht ik:
Het kan me ook niet schelen
en in plaats van dom te antwoorden
op weer een domme vraag,
zei ik dat ie me ontzettend ging vervelen.
Ik zei: "Ik zet geen masker op"
"Geen carnaval vandaag"
"Geen carnaval vandaag"
Ik moest met een belangrijk iemand praten
en werd ook nog aan z'n bazen voorgesteld
en ik had het ogenblikkelijk in de gaten,
ze gebruiken mij alleen maar voor het maken van veel geld.
Dus in plaats van 'deze zaak te overwegen'
In plaats van 'mijne heren' 'Ja natuurlijk en heel graag!'
Sprak ik de hoop uit dat ze snel de tering kregen.
Ik zei: "Ik zet geen masker op"
"Geen carnaval vandaag"
"Geen carnaval vandaag"
Ze stond met van die dromerige ogen.
alsof ze zeggen wou: 'Ik voel me hier niet thuis'
want het was carnaval en alles scheen te mogen
dus ik draaide om haar heen
als een straatkat om een muis .
Maar toen dacht ik aan wat ik me had voorgenomen
en gewaar van dat stuk eerlijkheid en een flink stuk in m'n kraag Vroeg ik: "Heb je zin om met me mee te komen?"
Zij zei: "Zet eerst dat masker af."
"Geen carnaval vandaag"
"Geen carnaval vandaag"
"Geen carnaval vandaag"
"Geen carnaval vandaag"
"Geen carnaval vandaag"
"Geen carnaval vandaag"
