Lied van de oudere minnaars
Natuurlijk was er soms ook ruzie
jij hebt je koffers vaak gepakt.
Vijftien jaar liefde is een illusie
ik heb ook vaak naar lucht gesnakt.
En in ons kinderloze huis
weet elke stoel en elke kast
nog van de storm uit vroeger tijden.
Dan gooide jij servies aan gruis
dik werd m'n tong m'n stem onvast
jij vocht inplaats van te verleiden.
Refr:
Jij bent m'n vrouw
m'n zwakke sterke eindeloze vrouw.
M'n steeds toch weer opnieuw verkozen vrouw
ik hou van jou
m'n vrouw m'n liefste
Ik ken allang jouw heksenstreken
jij kent allang mijn zwarte kunst.
En na betoverende weken
was ik soms maanden uit jou gunst.
Dan nam ik soms een andere vrouw
je kunt toch als je eenzaam bent
niet altijd op je tellen passen.
Het lichaam eist z'n deel al gauw
en 't vraagt van beiden veel talent
om oud te zijn maar niet volwassen.
Hoe ook de tijd ons komt belagen.
Wij blijven ons de strijd bewust.
Is het voor minnaars te verdragen
te leven in volmaakte rust.
Natuurlijk huil je minder gauw
ontsteek ik minder gauw in drift
en hebben wij minder geheimen.
Maar onze liefde werd niet lauw
want liefde zonder kracht of kift
en zonder strijd valt niet te rijmen.
