Lijpe Harry
Harrie was, een jongen van zeventien jaar.
Liep van huis weg, omdat hij niet uit hield daar.
Hij kwam in duistere kringen.
Die hebben uhm verleid, tot gebruik van morfine
was hij vlug bereid,
en Harries ogen, werden langzamer hand geel.
En Harries benen, hielden hem niet in zijn geheel.
Harrie had brandstof, nodig zeven maal per dag.
En Harrie stikte minstens tien keer in zijn lach.
Toch ben ik elke avond zo stoant als een kruk.
Dan zegt mijn vrouw, tegen mij, je bent een lekker stuk.
En als ik om me heen kijk, voel ik me zo fijn.
De mensen kunnen gewoon niet vriendelijker zijn.
Met zun spuit in een sigarenkoker klein.
Versleet Harrie, zijn adressen per dozijn.
Apothekers, assistentes mocht hij graag.
Niet om het stuk,
maar anders liep zijn stoommachine te traag.
En op een avond, toen hij uit gemergeld keek.
In de spiegel, die al lang niet meer op hem leek.
toen zag hij tranen, op zijn ingevallen wang.
Uit zijn dode de ogen en, hij had spijt was bang.
Toch ben ik elke avond zo stoant als een kruk.
Dan zegt mijn vrouw, tegen mij, je bent een lekker stuk.
En als ik om me heen kijk, voel ik me zo fijn.
De mensen kunnen gewoon niet vriendelijker zijn.
En op een dag, ging Harrie plechtig voor de bijl.
En zijn kist, werd omringt door luiden van zijn style.
Met de spuit in de koude handen, ging hij heen.
En zijn makkers, lieten hem voor goed alleen.
Beste ouders, zorg dat ut niet zover komt.
Met je kinders, want ze gaan vroeg in de grond.
Dromen leven kan wel heel aangenaam zijn.
Maar je neemt, ook een abonnement op ome Hein.
Toch ben ik elke avond zo stoant als een kruk.
Dan zegt mijn vrouw, tegen mij, je bent een lekker stuk.
En als ik om me heen kijk, voel ik me zo fijn.
De mensen kunnen gewoon niet vriendelijker zijn.
