Het hart van mijn gevoel
De contouren in het land
vervagen in de mist
het schemer wordt verdrongen
de nacht wordt uitgewist
en in een doolhof van emoties
is de tijd voorbijgegaan
en dan loop ik naar de kamer
waar jouw spullen niet meer staan
en dus Ik pak de eerste krant
en ik blader er doorheen
en als ik koffie wil gaan zetten
zet ik teveel voor mij alleen
Ik moet wennen aan de leegte
die jij hier achterliet
ik had zoveel idealen
maar zonder jou heb ik ze niet
't is net of ik mezelf verloren ben
't is net of ik de diepste dalen ken
in het hart van mijn gevoel
zal ik je nooit vergeten
in het hart van mijn gevoel mis ik je lach
ik had kunnen weten
dat het leven zonder jou mij breken zou
vanaf de eerste dag
m'n werk is blijven liggen
en toch ik voel me uitgeteld
mijn lichaam lam geslagen
als door de griep geveld
en in die alledaagse dingen
daar schuilt een groot verdriet
en ik moet opnieuw beginnen
maar zover ben ik nog niet
't is net of ik mezelf verloren ben
't is net of ik de diepste dalen ken
in het hart van mijn gevoel
zal ik je nooit vergeten
in het hart van mijn gevoel mis ik je lach
'k had kunnen weten
dat het leven zonder jou mij breken zou
vanaf de eerste dag