Het Jeroen Heidema verdriet


Het Jeroen Heidema verdriet

De dagen zijn donker in het leven van Jeroen Heidema
Zonder hoop kijkt hij zichzelf ’s morgens in de spiegel aan
Hij heeft geen werk en zijn vrouw ziet hem al tijden niet meer staan
’T is of zijn lampje al is uitgegaan
’T is of zijn lampje al is uitgegaan

De deurbel gaat maar Jeroen durft niet open te doen
Misschien is het een deurwaarder of zijn schoonmoeder die hem ook al niet uit kan staan
Hij hoort zijn vrouw schelden en het onverschillig aan
’T is of zijn lampje al is uitgegaan
’T is of zijn lampje al is uitgegaan

Hij vlucht het huis uit op zoek naar wat rust
Moe leeg wanhopig volledig uitgeblust
Ontmoet dan een vriend waar hij niet mee om zou koeten gaan
’T is of zijn lampje al is uitgegaan
’T is of zijn lampje al is uitgegaan

Dit dorre leven heeft hij nooit gewild
Maar alles is beter dan altijd maar gebukt te gaan
Even niet denken aan wat allemaal is misgegaan
Eventjes rust voor zijn hart dat dag en nacht gilt

Hij barst van herinneringen pijn en verdriet
Verbergt zijn litteken zodat niemand dat ziet
Hij kan er niet over praten het gaat ook niemand wat aan
’T is of zijn lampje al is uitgegaan
’T is of zijn lampje al is uitgegaan