Woordenloos
Weerom zo een dag, van verloren zijn,
Weerom zo een morgen, zonder zonneschijn.
Tot de avond kwam, had ik geen idee
Wat de nacht vermag, als één oogopslag
Alles anders maakt
Het was in die nacht, dat de wereld stil bleef staan
En jij met mij door wou gaan,
Woordenloos
Verdreef je mij in eenzaamheid
En in het land dat geen ander vinden kan
Legde het schip der liefde aan
Woordenloos
Verbleven wij in tederheid
Midden in de nacht, scheen opeens de zon
Droogde alle tranen, van die nare tijd
En de passie brandt, in een felle gloed
Mateloos en heet, nu ik eindelijk weet
Wat de liefde doet.
Als een zachte wind, die mijn haar bevrijdt
Maakte jij me blij, maakte jij me vrij
van de eenzaamheid.
Toen de wereld stil bleef staan
En jij met mij door wou gaan
groetjes Peter v.d W