Guapparia
ca è 'ntussecosa è assaje 'sta serenata,
io sóngo 'o 'nnammurato 'e Margarita
ch'è 'a femmena cchiù bella d''a 'Nfrascata!
Ll'aggio purtato 'o capo cuncertino,
p''o sfizio 'e mme fá sèntere 'e cantá.
Mm'aggio bevuto nu bicchiere 'e vino
pecché, stanotte, 'a voglio 'ntussecá.
Scetáteve guagliune 'e malavita!
E 'a luna è accumparuta a ll'intrasatto,
pe' lle dá 'o sfizio 'e mme vedé distrutto.
Pe' chello che 'sta fémmena mm'ha fatto,
vurría ch''a luna se vestesse 'e lutto!
Quanno se ne venette â parta mia,
ero 'o cchiù guappo 'e vascio â Sanitá.
Mo, ch'aggio perzo tutt' 'a guapparía,
cacciatemmenne 'a dint' 'a suggitá!
Scetáteve guagliune 'e malavita!
Sunate, giuvinò, vuttàte 'e mmane,
nun v'abbelite, ca stó' buono 'e voce!
I' mme fido 'e cantá fino a dimane
e metto 'ncroce a chi...mm'ha miso 'ncroce.
Pecché nun va cchiù a tiempo 'o mandulino?
Pecché 'a chitarra nun se fa sentí?
Ma comme? Chiagne tutt' 'o cuncertino,
addó' ch'avess''a chiagnere sul' i'.
Chiágnono sti guagliune 'e malavita!
Autor(es): Bovio / Falvo