M'encanta cantar
i no sé pas que canto
però no m'espanto
i no vull pas callar.
Voldria parlar
del melic que porto
que em fa somniar
més del que suporto
I d'una oreneta
que em va foradar
per on va l'aixeta
de cardar.
M'encanta cantar
i no sé pas que canto
però no m'espanto
i no vull pas callar.
Voldria parlar
d'aquella cadena
que algú ens va posar
per morir de pena.
Tenim febre alta
sang i sucre fos,
ànima malalta
com un gos.
M'encanta cantar
i no sé pas que canto
però no m'espanto
i no vull pas callar.
Voldria parlar
d'un tros de paisatge
que em vaig oblidar
en algun viatge.
I de tanta dèria
de poder cantar
perquè la misèria
ens fa callar.
M'encanta cantar
i no sé pas que canto
però no m'espanto
i no vull pas callar.
Voldria parlar
de la gent mesquina
abans de marxar
plorant purpurina.
Heu fet una gàbia
del món una creu
amb la nostra ràbia
patireu.
M'encanta cantar...M'encanta cantar
i no sé pas que canto
però no m'espanto
i no vull pas callar.
Autor(es): Jordi Guardans