Romance Da Rufina
-Ai, Rufina hermosa, e ti qué fas eí?
-Tou gardando o gado; ben mo ves aquí
-Ai, Rufina hermosa, e ti gárda-lo gado
-Xa Dios me criouhe pra iste traballo
-Ai, Rufina hermosa, e queres vir conmigo,
nises montes soia correche pelighro
-Ai, Xesús divino! quen tal me desea,
querer que se perda a facenda allea
-Non che digo eso, nin tal como eso,
dígoche que veñas a toma-lo fresco
-A toma-lo fresco non vou, nin ireie,
vou gardar o gado, que o perdereie
-O gado, Rufina, non che dea cuidado;
que se ti o perdes, eu irei buscalo
-Ai, Xesús divino! seica ves oufano,
con mangas de seda gardar o meu gado
-Mangas e vestidos teño de rompere,
Rufiniña hermosa por che dar pracere
-Vaite daí, humano, non me deas pena,
que ha de vir meu amo traguerme a merenda
-E se vén teu amo, en que te ocupaches,
veu un trobón de augha, ti que te abrighaches
-Sei contar verdade, eu mentir non seie,
vou gardar o gado, que o perdereie
-O que estás de bravo e de impertinente,
homes non son lobos que coman a xente
-E se estou de bravo, fago moito benhe,
que se estou de bravo, todo me convenhe
-Todo che convenhe, díghoche eu que nonhe,
linda, me has de tere no teu corazonhe
-Vaite de aí, majo, non me deas tormento,
non te poido tere no meu pensamento
-Xúroche, Rufina, á fe de quen sonhe
que ti es miña irmá, i eu teu irmau sonhe,
-Se ti es meu irmau, e eu túa irmá sonhe,
de canto che dixen, pídoche perdonhe
-Pídeme perdón; estache perdoado,
dáme a túa mau e ponte de acabalo
Xentiña de Fuga, garde o meu gado
que aí vai a Rufina co seu namorado
