La hèsta
Qu’èi lissat la camisa
E los pantelons,
Nada vèsta, tà la hèsta,
Sonque taus orgulhós.
Que s’èm trobats a quate
Dens la Dus Chivaus,
Hòu, Baptista, pisha viste,
Que vas har lo cincau.
E tot aquò que va plan,
Ce disè lo pinsan,
Si ne tornam pas au ser,
Que tornaram doman,
Si i a bruth aus escalèrs,
Que vam tirar los solièrs,
Mès totun aquò que pud,
Ce disè lo cocut.
E hestaires e pintaires
Sautan los dus pès en l’aire,
E cantaires e dançaires
Sautan los dus pès en cuu.
Lo sorelh qu’estarròca,
Lo mort de set,
Que s’estanca, que s’estanca,
A cada estanquet,
Har petar la cantèra,
Dinca l’arrauquèr,
Hòu, Baptista, pisha viste,
Ací qu’ei lo sequèr.
E las hemnas qui passan
Qu’an l’espiar lusent,
Damisèla, damisèla,
Ua nuèit otostemps,
Aqueths uelhs qui s’arrapan,
Tròp chic de temps,Hòu,
Baptista, pisha viste,
Qu’ei per Diu dejà luenh.
I a la prauba camisa,
Qui n’a pres un còp,
Autan chopa, com la sopa
De Lostalòt,
Lo cap plen de musica,
Los pès fatigats,
Hòu, Baptista, pisha viste,
Lo cèu qu’ei estelat.
Writer/s: , Orquestrina Trama
