Ach, was ik maar een Portugese
Ach, was ik maar een Portugese
Ik zong een hartverscheurend lied
Van onvoorwaardelijke liefde
En van verschrikkelijk verdriet
Ik zong van spijt en pijn en weemoed
En dat het nooit meer over gaat
Ik zong dat hij z'n hele leven
Al in m'n ziel geschreven staat
Ik zong van mateloos verlaten
De trieste leegte om me heen
De twijfel die een moeder teistert
En ook van laat me niet alleen
Ik stortte radeloos ter aarde
Ik riep, mijn hart, toe breek het niet
Maar ja, wij komen uit de polder
Zo zingen wij hier niet
Ik sta hier met mijn zoon op Schiphol
Straks rijdt 'ie op de Polderbaan
En vliegt op zilvergrijze vleugels
Oneindig ver bij mij vandaag
Het afscheid kan niet langer wachten
Hij moet door de douane heen
Ik kijk 'm in z'n blauwe ogen
Hij slaat z'n armen om me heen
Ik wil door de vertrekhal krijsen
Mijn knieën slap, mijn ogen nat
Maar ja, wij komen uit de polder
Ik zeg alleen, dag schat
