Anamorfose
Blijf niet verborgen in de spiegel van de tijd
Kom nader
Ik ben het zicht op wie je was die jaren kwijt
Kom nader
Aarzel niet, kom nader
Wie gevangen zit weet van geen horizon
maar wie gestorven is weet van geen ketens.
Kom nader
In dit huis met zwarte trappen
naar waar geen kamer zich bevindt
waar ik op de zolder van mijn jeugd
nog altijd ronddwaal als een kind
geef jij niet thuis.
Het zijn de straten van de stad
waarin jij wel een kamer had,
geen eigen huis.
Ik kijk en luister in de stilte van de tijd
Kom nader
Vaag en vervormd in je verborgenheid
Kom nader
Aarzel niet kom nader
Er staat niet wie er staat, zeg jij
maar wat ik hoor is: help me vergeten
Kom nader
Alles is anders dan ik ooit dacht
terwijl de stem waarop ik wacht
zich schuilhoudt in de schemer.
Wat ik zie en hoor
is steeds iets anders dan
wat ik eens verloor.
Is dit de aarde of de hemel
Het beeld verspringt
de stem vervormt
wat blijft is altijd weer het kader.
Sta niet verborgen
in de schaduw van de tijd.
Kom nader
Aarzel niet kom nader
Je was mijn vader
