Başımda Belalar
Düş kin gibi sözden
Kaybolup özden
Rüzgar harlar yaraları közden
Çaldım mevsimi güzden
O yüzden süzmem acıları şerden
Taş kaynar tenceremde
Kan damlar gözlerimden
İdam bekler beden mahzenimde
Mezarlıktı mazi ben çıkmazların içinde
Kıvrılırdı kin içimde gün batımından
Heves infazda
Kırıntı kalmadı umuttan
Karardı benlik kör duygulardan
Dumandı gardiyanı küllüğün
Hayallerimse müebbet
Acıdır haddimden çok gördüğüm
İnsan hatırladıkça üzüldüğüm
Yürüdüm ateşe bile bile bile bile bile
Üşürüm nere dönsem 4 duvar her yer yine yine
Başıma bin türlü belalar var
Yar kalbimi yoklar bu vedalar
Çeklerler beni dar mahupsa
İterler sırtımadan kapanır parmaklıklar
Başıma bin türlü belalar var
Yar kalbimi yoklar bu vedalar
Çeklerler beni dar mahupsa
İterler sırtımadan kapanır parmaklıklar
Çaldılar umutları
Yüzden gülücük göklerden uçurtmayı
Öğrendim somurtmayı
Kendimle de konuşmayı
Yamaladım her yanımı
Küustum feryadımı sızdım
Yıldım yaşamaktan kurudum
Dökülürken saç yazdım karışırken gecelere sabahım
Kovaladılar düşündüm diye
Yaktım gençliğimi
Sarktım düş damından 7 kat dibe
İzmaritim sığmıyor küllüğüme
Ödünç ver dünleri bir günlüğüne (hadi)
Sileyim anamın göz yaşını
Sonrası ister vur
Yık taburemi as başımı
Yürüdüm ateşe bile bile bile bile bile
Üşürüm nere dönsem 4 duvar her yer yine yine
Başıma bin türlü belalar var
Yar kalbimi yoklar bu vedalar
Çeklerler beni dar mahupsa
İterler sırtımadan kapanır parmaklıklar
Başıma bin türlü belalar var
Yar kalbimi yoklar bu vedalar
Çeklerler beni dar mahupsa
İterler sırtımadan kapanır parmaklıklar
