Brandwonden
Ik wist niet wat ik denken moest,
toen in de krant dat stukje stond
Van ''Meisje overleeft een brand maar is wel zwaargewond''
Meestal hoor je niets van de verhalen
die volgen op zo'n gruwelijk bericht.
Niets over de pijn en alle keren
Alle kleine stukjes opereren
Maar nu zie ik je gezicht.
En alle stomst van mezelf vind ik,
dat ik haast niet durf te kijken, dat ik zo schrik.
Het liefst zei ik wat maakt het uit.
En dat het niet om mooi zijn gaat.
Maar jij ziet heus wel die mensen wel,
die omkijken op straat.
En elke dag de films en de reclames.
Met hunks en babes waar elk detail aan klopt.
Maar zelfs baal ik al snel van iets simpels
als een pukkel of wat rimpels.
En ik denk dat dit nooit stopt.
Maar wat doe jij als je een spiegel ziet, ga jij je haar dan goed doen?
Liever niet
het is voor mij gewoon niet voor te stellen, wat verminking met je leven doet.
Dat je wat de dokters ook bereiken, nooit meer op jezelf zal lijken.
En hoe je daar mee verder moet.
Maar als ik je weer tegen kom, hoop ik, dat ik gewoon blijf kijken
En niet meer schrik.
