Breuk met het heden
Een breuk met het heden, het verleden hield je klein.
Hoe leuk was je leven toen er geen leven meer bleek te zijn.
Een krachtmeting met het eind van de lijn.
Hopend op betere tijden zwevend in de maatschappij.
De toekomst blijft lachen naar jou en mij.
En je blijft niet achter enkel omdat wij er niet meer zijn.
Ik kan je pijn niet verzachten, geen enkel medicijn.
Maar ook jij zal op mij wachten in die onsterfelijkheid.
En ja, je weet dat ik je keuze niet begrijp.
Maar vergeet dat jij dat niet zomaar deed uit verveling.
Een trap naar boven, sta stil bij de reling.
En volg je pad naar een nieuwe samenleving.
De haat, liet je achter in je omgeving.
En dat jij niet langer praat is niet reeí«l in mijn beleving.
Tot op de dag vandaag leef jij je leven.
Alleen niet meer hier op aard maar je geest overleeft dit.
Hoe zwaar kan het zijn om het licht te weerstaan.
En waar komt de neiging vandaan om te gaan.
Die vraag brand als de huid van de maan.
En de kraters verwoorden al maanden je naam.
Het verlies van een kostbaar bestaan.
Het is triest om te zien wat zij aan is gedaan.
Maar je brak met vandaag.
Niemand kan je nog zeggen wat je voor ze heb betekend.
Je verloor de strijd en toch heb je de zege gekregen.
Je overleeft nu bij de gene die nog steeds om je geven.
En nu het heden is gebroken rest er enkel verleden.
En echt het leven blijft gemeen en hoe gemeend kan het wezen.
Dat jij je leven op moest geven voor een reden tot leven.
Ik kan de wonden niet helen er zit een diepere snee.
En dat je straalt vanuit de zon zeggen ze tegen iedereen.
En hoe vaak gebeurd het niet, dat wil er niet meer toe doet.
En dat beslissingen vallen omdat je keuzes maken moet.
Het is de wetenschap dat jij niet weet hoeveel pijn het ons doet.
Dat gevoelens vertaald worden in het rood van je bloed.
En gaat het nu goed met je en heb je je rust gevonden.
Als de bliksem sloeg het in, het zorgt voor een hoop gedonder.
Maar bewonder wat je deed ookal staan ze er niet achter.
Wat ik goed begrijpen kan, ik hoop dat je op ze zal wachten.
Hoe zwaar kan het zijn om het licht te weerstaan.
En waar komt de neiging vandaan om te gaan.
Die vraag brand als de huid van de maan.
En de kraters verwoorden al maanden je naam.
Het verlies van een kostbaar bestaan.
Het is triest om te zien wat zij aan is gedaan.
Maar je brak met vandaag.
