Dayan
Durmadı fırtına durmadı (durmadı)
Haykırdım duyan olmadı (olmadı)
Bu gemide yalnızım kalmadı kimse
Battı gemi gören olmadı (olmadı)
Halimi kimse sormadı (sormadı)
Varmadı dilim anlatamadım
Dört bir yandan hücum etti hayat
Ağırdı yükü kaldıramadım
Haksızlığı görme dediler olmadı
Kendimi kandıramadım
Gördüğüm yanlışı anlattım gururluyum
Kağıdı boş sözle dolduramadım
Kovuldum dokuz köyden barınacak yer bulamadım
Onların duymak istediklerini söylemedim diye
Gözlerinde değer bulamadım (bulamadım)
Rayına oturtamadım hayatı
Bir türlü olduramadım olsun
Ben vazgeçmeden kaybetmek yok
Hala burdayım yılmadım
Ama yıprandım çok umudu kaybetmemek için umut aradım
Bilmek istersen bulamadım hala
O heves yazı geçti sonbahardayım
Dayan, dayan, dayan
Yalanlara tuzaklara inat
İnan yarınlara sarıl umuduna
Dayan
Yalanlara tuzaklara inat
İnan yarınlara sarıl umuduna
İnan yarınlara sarıl umuduna
Umut çaresizliğin yara bandı
Belki son sığınaktı
Her yeni hüsran yaralardı
Her kara günün ardı şair defteri karalardı
Bir umut zerresi perdeyi aralarken güneş doğdu geceye
Bir tebessüm kadar sıcaktı oysa
Bir masal kadar yalandı
Bu mu yaşamaktı
Bir kaç mutlu anda kaldı iyikiler
Şimdi nerdeler
Birikmeseydi keşke keşkeler
Düştü tuz buz oldu ümitler
Gittiler çekip gittiler
Geri dönmeyecek o günler
Güller solmadan değerini bilmedin hasret kalsın güllere bülbüller
Yine dayandım çaresizce
Gözlerimde umut tükenmedi
Bak ellerimde kalem yazdım
Hayat sinsice geldi ses etmedim
Yoruldum bitap düştüm de gardımı düşürmedim
Defalarca düştüm kalktım
Bak hala burdayım yenilmedim
Dayan, dayan, dayan
Yalanlara tuzaklara inat
İnan yarınlara sarıl umuduna
Dayan
Yalanlara tuzaklara inat
İnan yarınlara sarıl umuduna
İnan yarınlara sarıl umuduna
Writer/s: Huseyin Kadir Ozer
