De Parachutist
Ik loop naar het eind van de betonnen baan
Daar staat het vliegtuig vlieggereed
Ik hoor de motoren alsmaar sneller gaan
Als ik de vliegtuigvloer betreed
Het is prachtig weer met helder zicht
Geen vuiltje aan de lucht
Ik draai de luiken stevig dicht
Ik ben klaar voor de vlucht
Als het toestel in beweging raakt
En langzaam loskomt van de aarde
Voel ik de spanning in mijn maag
Ik heb hiervoor nog nooit een vlucht gemaakt
Wat heeft mijn kennis dan voor waarde
Straks stort ik als een blok omlaag
Via de intercom zegt de piloot:
Je hebt nog één nog één minuut
Ik voel me klein maar houd me groot
Ik betast de parachute
Het touw waarmee hij opengaat is mijn achilleshiel
Straks hang ik af van nylondraad
En van een stuk textiel
Nu we hoog genoeg gestegen zijn
Kijk ik naar beneden
Of ik de wereld nog herken
Ik ben groot en de wereld klein
Een minuut is lang geleden
Nu ik op de toppen ben
Ik stap naar buiten door het luik
In de buik van het heelal
De baan waarin ik naar de aarde duik
Dat is mijn eerste vrije val
Terwijl ik opgetogen kreten slaak
Raak ik bevangen door de kou
Ik voel dat ik buiten adem raak
Tenslotte ruk ik aan het touw
Ik ben niet bang ik ben niet bang
Zolang zolang als ik maar wind vang
Onder het doek waaraan ik hang
Ik ben niet bang ik ben niet bang
Zolang zolang als ik maar wind vang
Onder het doek waaraan ik hang
