Londen Stansted
Kijk er zijn geen sterren meer,
de lucht verbleekt en langzaam komt de zon op, op de ring rond Brussel.
Op het dashboard ligt je zonnebril, een polaroid, een ticket bisness class naar Londen stansted.
Je man en je kinderen zijn daar.
Ik praat maar ik hoor je niet, in m'n hoofd rijdt nu een dieseltrein voorbij
en grauwe autostradestrepen glijden één voor één langs ons heen, als een soort van morse,
een taal die ik moet leren verstaan.
Refr.
En er is niemand die weet, dat jij hier, bij mij was,
er is niemand die weet, dat ik hier op jou wacht,
tot je terugkomt.
Londen caling, Londen caling.
Londen roept, angstvallig om jouw hart,
een keuze die geen keuze is,
verlangen dat voorgoed verlangen blijft
en je neemt afscheid.
Je polaroid geef je aan mij.
Refr.
Een ticket Londen Stansted,
het lijkt soms zo dichtbij,
een ticket Londen stansted, soms eindeloos ver weg van mij.
Kijk er zijn geen sterren meer,
de lucht verbleekt en langzaam komt de zon op.
