Men Går Eg øve Engene
Men går eg øver engene, der himmelen e vid,
då sei te meg for hendene e tome,
då sei meg, onnekvinner i kornskurens tid:
Kim gjer meg sitt hjerta så ein blome?
Kim gjer meg sitt hjerta så ei glede og ein trøst,
så ein duft så leke med meg øve kinnå,
så eg på mine stiar mot forgjengelse og høst,
ikkje reddast for den ytterste grindå?
