Mizerna cicha
Mizerna, cicha, stajenka licha,
Pełna niebieskiej chwały:
Oto leżący, przed nami śpiący,
W promieniach Jezus mały.
Przed Nim anieli w locie stanęli
I pochyleni klęczą:
Z włosy złotymi, skrzydły białymi,
Pod malowaną tęczą.
I oto mnodzy ludzie ubodzy
Radzi oglądać Pana:
Pełni natchnienia, pewni zbawienia,
Upadli na kolana.
Długo wzdychali, długo czekali,
Aż niebo rozgorzało:
Piekło zawarte, niebo otwarte,
Słowo się ciałem stało.
Hej, ludzie prości, Bóg z wami gości,
Skończony czas niedoli:
On daje siebie, chwała na niebie,
Pokój nam dobrej woli.
On daje siebie, chwała na niebie,
Pokój nam dobrej woli.
Mizerna, cicha
