Overal was vrede
Als er sneeuw licht in december,
en de wind wordt oostenwind.
Wil ik steeds in mijn gedachten,
weer terug gaan naar het kind.
Naar de vijver met een laag,
die sterk genoeg zou moeten zijn.
Het zou ons toch wel dragen,
want we waren nog maar klein.
We bleven eeuwen buiten,
want dit was het paradijs.
De wereld was een hemel,
met alleen maar sneeuw en ijs.
En overal was vrede.
Ik was nog maar klein,
en het kerstfeest
was precies wat het moest zijn.
We schaatsten tot de avond,
tot het bijna niet meer kon.
We konden haast niet wachten,
tot de dag opnieuw begon.
We werden ademloos betoverd,
door een eeuwen oud verhaal.
Een boodschap die verteld werd,
in een wereldwijde taal.
En dan weer gauw naar buiten,
want daar was het paradijs.
De wereld was een hemel,
met alleen maar sneeuw en ijs.
En overal was vrede.
Ik was nog maar klein.
En het kerstfeest,
was precies wat het moest zijn.
December jaren later,
ik hoor het lachen van een kind.
De blijdschap word gedragen,
op de vlagen van de wind.
Geloven in een toekomst,
die volmaakt zou moeten zijn.
Ik wil hem graag geloven,
ook al is hij nog maar klein.
Ik wil net als toen naar buiten,
want daar is het paradijs.
De wereld is een hemel,
met alleen maar sneeuw en ijs.
Gelovend in de vrede,
en al is de kans maar klein.
Heel misschien word deze kerst,
wat het moet zijn.
Net als toen
precies wat het moet zijn.
