Pap kun je me horen
Laat de vlam, van dit flakkerende kaarsje.
De nacht beschijnen net zoals jouw geest mijn leven heeft verlicht.
Pap, kun je me horen. Pap, voel me verloren.
Kun je me wel vinden in de nacht ..
Pap, mag ik je storen. Pap, kun je me horen.
Kun je me wel helpen met m'n angsten.
Honderdduizend ogen kijken neer, maar welke ogen zijn van jou.
Waar ben je nu, die hechte band tussen ons twee waar is die nou.
Ik voel me jaren ouder, mijn leven lijkt veel kouder.
Mijn wereld minder zinvol, dan die was als toen met jou.
Pap, kun je vergeven pap, m'n nieuwe leven.
Haast bij elke stap, voel ik verwijt.
Steeds in m'n gebeden, met mezelf gestreden.
Hopend op jouw raad en al jouw wijsheid.
Ik draag met me mee, wat jij me leerde elk door jou gekozen boek.
Waar vind ik straks, in wat ik las, voldoende steun voor wat ik zoek.
Steeds leger zijn de straten, en ik daar in verlaten.
De maan heeft minder glans, en ook de zon schijnt niet als toen.
Pap, ik blijf van je houden.
Papaaaa, dat vertrouwden.
Pap ik mis nog steeds jouw wel-te-rus-ten zoen ...
