Piosenka wiśniowa
Nie bój się, proszę, pamiętać, że to co było, nie spłonie
A pamięć, nawet ta święta, jest na odległość dłoni
Przeszłość uwierz, kochana, szumi pamięci muszelką
Tam, gdzie na półce drewnianej stoją bukiety pędzelków
I płynie wiśni atrament
Po palcach, po przedramionach
A oczy odszukane
A przestrzeń oswojona
Płynie wiśni atrament
Po palcach, po przedramionach
A oczy odszukane
A przestrzeń oswojona
Myślałaś, że kalendarze co roku umierają
Jak chcesz to Ci pokażę, gdzie żyją, gdzie czekają
A każdy dzień jest nowy i mógłby im się przyśnić
Jak strumyk amarantowy sączyć się sokiem z wiśni
I płynie wiśni atrament.
Przeszłość niespamiętana jest ważna, choć taka mała
Tak jak w podróży przystanek, chce wierzyć, że nie wiedziałaś
