Rebeka
O ty wymarzony,
O ty wytęskniony,
Nie wiesz o tem przecież ty,
Że w małem miasteczku za tobą ktoś
Wypłakał z oczu łzy
Że biedna Rebeka
W zamyśleniu czeka,
Aż przyjedziesz po nią sam
I zabierzesz ją jako żonę swą
Hen, do pałacu bram
Ten krzyk, ten gwałt, ten cud,
Tak sobie wyobraża, Boże mój!
Na rynku cały lud,
A na niej błyszczy biały weselny strój!
O ty wymarzony,
O ty wytęskniony,
Któż ci serca tyle da,
To Rebeka biedna, lecz to jest sen,
Co całe życie trwa
