Wiatr Pustyni
Rozchmurz twarz i popatrz, przejrzyste dziœ nasze niebo,
nie z³oœæ siê pos³uchaj, jak szepce coœ wiatr do ucha,
o tym, ¿e nikt go nie s³ucha, ka¿dy swoje sprawy ma,
o tym ¿e w mieœcie siê dusi, szybko zwiaæ st¹d musi.
Nie chce swoich rozwianych nam narzucaæ myœli.
Pójdzie sobie daleko, mo¿e mu siê przyœni.
Wielkich pustyñ przestrzeñ, gdzie mo¿na wiaæ bezszelestnie,
ziarnka piasku toczyæ, bez obaw, ¿e prosto w oczy.
Zostaæ wiatrem pustyni, mili maxi mini,
nie k³uæ w oczy nikogo piaskiem ani mod¹
Lataæ tak do omdlenia i do zapomnienia,
tañczyæ szalone rytmy, rozsypywaæ wydmy.
Writer/s: Roch Poliszczuk
