Yalan 5
Hayata dair bakışların değişse de
Hayata dair gülüşün değişse de
Kırılmalar olsa da gönlünde
Yürüyemesen de yolunda
Yürümeye çalış her zaman
Emin adımlarla
Hadi
Yanan bir mum yanan bir kalp var
Yalan biraz yanan umutlarım var
Güzel olan her şeyin sonu gelir hep
Boşver kötü gün dostlarım da var
Kurak bir yaz gelip geçti gider
Yine yakında fırtınalar kopacak
Sonbaharda yine yapraklar
Hatıra dolu her yer kan kusturacak
Kıran kırana bir mücadele
Gardaş dur biraz nedir bu acele
Yol yakın hani dönmeyi bilmek
Bize göre değil her şeyi böylesi sevmek
Sevdiğini bile sakla görmesin
O duymasın sendeki sessiz çığlığı
Bilemezsiniz hangi bir kimse
Ve bilemez kimse bu yazdıklarımı
Kimse duymamalı çığlıklarını
Kimse görmesin o gözyaşlarını
Yalnızlığınla öl daha iyi
Düştüğünde anlarsın hayatı
Yıllara meydan okurken
Yenik düşüp mağlup olursun aşkına
Sen kendini çok büyütürken
Bir bak yok ellerinde yoktan başka
İliklerine kadar işler bu hayat
Seni mahveden şey aslında bayat
Sen kimi kimseyle kıyaslama
Yürü yolunda emin adımla koş evlat
Bırak aksın oluk oluk acılar
Yağ sür acılarına yoksa gıcırdar
Cehaletin boyu aşar giderse
Sefaletin yollarında kan çıkar
Bir of çeksem hani karşıki dağlardan
Duyulan bir dert bu feryatta
Etrafımdaki insan anlamıyor
Kötü muamele yapıyor inatla
Peki tamam da bu gözlerimdeki yaş
Sırttan vuran herkes için mi akar?
Nefret doruklarında boğulur bu
Duygularım silah olup mermi sıkar
Dikişte tutmuyor ki kader bu
Berrak olan bir tek içtiğimiz su
Onu bize lütfeden Allah’ım
Bize hep bol şükretmeyi de buyurdu
İsyanım yok hiçbir zaman yok
Bir zaman gelgitler yaşıyor adam
Kadın ne çektiğini bilmezken
Derdini söylemeden ağlar adam
Gözlerinde kendimi kaybettim
Ben gözlerinde kayboldum
Belimi kırar bu acı yaşatma
Sensiz yaşamayı bana nolursun
Yüreğime vurmuş bir sandal mısın?
Sen bana yaşamayı sevdirdin ya
Gecem gündüzüm senle dolu
Sen yoksan bana gittiğim her yer dar
Dayadım göklere bir merdivenle
Afitapta oturup yazdım seni
Ben yıllardır aradığımız uğuru
Seni beni bizi buldum ve kendimi
Tam isyanımı dile getirirken
Yıkıldığım an sen geldin
Hayata dair bakışım değişti
Ben seni sevmeyi bile çok sevdim
Çekilip gidin artık dost görünenler
Defolup gitsinler benden
Ben yalnız yaşamayı seçtim
Çok sıkıldım yalan yüzlerden
Sözlerden, gözlerden
Ben sıtkımı sıyırdım hepinizden
Yaşadığım an bir fayda görmedim
Ve gelmeyin birgün ölüp gidersem
Neler oldu bu kalbim çok çekti
Ama yine yine bir tek seni sevdi
Ekmek bölüştüğüm insanlar
Geç de olsa gerçeği gösterdi
Canımı alıp adam ettim
Döndü ve gitti bana karşıma çıktı
Unuttuğun bir şey var kardeş
Benim adım Kaan Arslan’dı
(İşte bu 5, işte bu 5, işte bu 5, işte bu 5)
